بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأرْضِ خَلِیفَةً

و زمانی که پروردگارت به ملائکه گفت من در روی زمین جانشینی قرار می دهم

(یعنی :ما رو برای خداگونه بودن آفریدند )

قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَنْ یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاءَ

گفتند آیا قرار می دهی کسی را که فساد و خونریزی کند ؟

(یادآوری: فساد و خونریزی نقطه مقابل خداگونه بودن است)

 وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ

در حالی که ما تو را تسبیح می کنیم به حمد و تصدیق می کنیم تو را

(یعنی : چرا چنین موجودی را می آفرینی تا فساد کند؟)

قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لا تَعْلَمُونَ ﴿٣٠﴾

خدا گفت همانا من می دانم آنچه را که شما نمی دانید

(نکته : حکمت خدا برای ما و ملائکه قابل فهم نیست )

 وَعَلَّمَ آدَمَ الأسْمَاءَ کُلَّهَا

و همه اسم ها را به آدم آموخت

(نکته : محبت خدا )

 ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِکَةِ

سپس آن ها را به ملائکه عرضه داشت

 فَقَالَ أَنْبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَؤُلاءِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣١﴾

پس گفت خبر دهید به من این اسم ها را اگر از راستگویان هستید

 قَالُوا سُبْحَانَکَ لا عِلْمَ لَنَا إِلا مَا عَلَّمْتَنَا

گفتند منزهی تو ما چیزی جز آنچه تو به ما آموختی نمی دانیم

( یعنی : همه چیز از خداست و تا خدا نخواهد نمی شود چیزی را آموخت )

إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ﴿٣٢﴾

همانا تو دانا و حکیمی

 قَالَ یَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ

گفت ای آدم آن ها را از این اسامی آگاه کن

 فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ

پس آگاه کرد آن ها را به آن اسامی

 قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ

خدا فرمود آیا به شما نگفتم که من غیب آسمان ها و زمین را می دانم ؟

وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ ﴿٣٣﴾

و می دانم آنچه آشکار یا پنهان می کنید

(یعنی هیچ نیکی یا گناه یا مظلومیتی از او پنهان نمی ماند )

 وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لآدَمَ فَسَجَدُوا

و زمانی که گفت بر ملائکه سجده کنید به آدم پس سجده کردند

( نکته : رحمت خاص خدا به ما اینه اونوقت بعضی از ما حتی از گناهامون خجالتم نمی کشیم )

 إِلا إِبْلِیسَ أَبَى وَاسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿٣٤﴾

جز ابلیس که تکبر ورزید و از کافران شد

(ما هم بخاطر تکبر هست که به خودمون مغروریم

 و گناهامونو یه چیز عادی میبینیم در برابر اینهمه عشق خدا)

 وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ

و گفتیم ای آدم تو و همسرت در بهشت سکونت کن

(نکته : بازم عشق خدا)

 وَکُلا مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا

و هر چه می خواهید گوارا بخورید

 وَلا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ

و نزدیک آن درخت نشوید

فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٣٥﴾

که از ظالمان خواهید بود

فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ

پس شیطان موجب لغزش آن ها از بهشت شد و آن ها را از آنجا بیرون کرد

(نکته : در صورتی که شیطان هیچ سلطه ای بر آن ها نداشت)

 وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ 

و گفتیم همگی به زمین فرود آیید و بعضی از شما دشمن بعضی دیگر خواهید بود

(چون عهدمون با خدایی که دستور سجده به سمت ما رو داد رو ول کردیم

 و اونی که بهمون سجده نکرد رو دوست گرفتیم)

وَلَکُمْ فِی الأرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ ﴿٣٦﴾

و برای شما در زمین قرارگاه و وسیله بهره مندی خواهد بود تا مدتی مشخص

(نکته : فقط تا مدتی مشخص پس نباید به دنیا دل بست چون به جای اولمون برمیگردیم)

 فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ

پس دریافت کرد آدم از پروردگارش کلماتی و بازگشت با آنها

(نکته : بازم عشق خدا )

 إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿٣٧﴾

همانا خدا توبه پذیر مهربان است

 قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِیعًا

گفتیم همگی از آن فرود آیید

(برای امتحان )

 فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدًى

پس اما هر گاه آمد هدایتی از من

فَمَنْ تَبِعَ هُدَایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٣٨﴾

پس هر کس از هدایت من اطاعت کند نه ترسی دارد و نه اندوهگین میشود

(در نتیجه :همه مشکلات ما برای دور بودن از خداست)

وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٣٩﴾

و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند آنان یاران آتش اند و در آن جاودانند

(نکته : با قدرت اختیاری که از رحمت و فضل خدا بهمون بخشیده

میتونیم خودمون راه رو انتخاب کنیم که از کدوم گروه باشیم )